Ceda'l pasu... evite'l hostión...
Falemos de tormentes y tormentos. Ca tormenta per si sola, pue ser bona o mala, segun el puntu de vista del obxetor.
Dende'l mio puntu les tormentes nun suelen ser males, dafechu nun me disguten pa na, son daque interesante de la naturaleza (comu otres tantes coses). El problema entama encuantes dos tormentes se xunen. D'elles puen salir munches coses males(po lo xeneral). Son tan firmes ya arguyoses de si mesmes que nun darán nengun pasu atrás, ensin dase cunta, que si se tan xuniendo, pero pal mal de los demás, comu son los casos de los tornaos o huracanes (formaos por corrientes d'aire una escontra d'otra...).
Piensareis, ¿qué coño m'importa a min les tormentes? (o nel so defeutu: ¿qué coño m'importa a min lo que ponga'l llocu esti equi?). Too tien un significau (¡mentira!), esto nun ye más qu'una comparación ente los putos caracteres personales.
Comu si nun tuvieremos suficientes problemes, ente nos facemoslos, y en ocasiones demasiao grandes. Llegué a la conclusión (nun fai falta ser mui llistu) de que lo mesmo que les cargues, los caracteres semexantes repelense.
Nun llego a la mayoría d'edá y ya toi cansau de los enfrentamientos ente tales. Nun son más que cruces onde'l que glaye'l altu la lleva, yel que tien la razón, y comu non, los protagonistes rebotarán y glayaran fasta más nun poder.
Imaxinense comu me ponen les coses, cuandu amque me creya pacifista en tolos tipos de campos, quicias yo seya mui (repito: mui) testarudu pa estes coses.
Nun soporta sintir comu dos persones discuten (col únicu finde pasar el tiempu) sobre'l color del cielu, o quién algamara la copa'l rei esti añu.
Dafechu, lo que odio ye'l pocu respetu que se tienen ente les persones: "Cuando yo seya'l rei del mundiu, tu nun siguiras en pie."
"me pica y me intoxica" que contestar de forma maleducá seya l'único que hayamos deprendio nestos años.
Señores... Mama y Papa merecense un respetu.
Wi
Básico, amigo.